Według specjalistów około 20% ciąż kończy się poronieniem. Dlaczego tak się dzieje? Jak rozpoznać poronienie i czy można się przed nim ustrzec, czy jest to niezależne od nas? Dowiedz się więcej.
Poronienie to samoistna utrata ciąży w okresie poprzedzającym uzyskanie przez płód zdolności do samodzielnego przeżycia – czyli przed ukończonym 22. tygodniem ciąży. Choć często jest to temat tabu, coraz więcej kobiet mówi wprost o swoich przeżyciach. Warto wiedzieć, że problem ten dotyczy około 20% ciąż, a więc jego skala jest ogromna.
Jeżeli chodzi o przyczyny poronienia, mogą być bardzo różne. Specjaliści wymieniają ich wiele, a najczęstszą jest choroba zarodka. Część zarodków przedwcześnie obumiera ze względu na poważne wady chromosomalne lub inne problemy genetyczne, przez które nie ma możliwości prawidłowego rozwoju. Taka przyczyna dotyczy nawet połowy poronień samoistnych na początku ciąży.
Druga przyczyna poronień to zakażenia wirusowe. Czasami banalny z pozoru katar czy biegunka na wczesnym etapie ciąży potrafią doprowadzić do obumarcia zarodka. Jako kolejną przyczynę poronień naukowcy wskazują zaburzenia hormonalne związane na przykład z chorobami tarczycy.
Do innych przyczyn poronień należą m.in.: wady anatomiczne macicy, mięśniaki, choroby zakaźne, takie jak różyczka czy toksoplazmoza oraz zaburzenia o podłożu immunologicznym. Oczywiście podczas ciąży należy uważać na siebie i np. nie dźwigać, unikać alkoholu i papierosów, ponieważ czynniki zewnętrzne także mają duże znaczenie w utrzymaniu ciąży.
Jakie są objawy poronienia? Na pewno najbardziej alarmujące jest krwawienie. Nie musi, ale może świadczyć o obumarciu zarodka lub o takim ryzyku. Gdy ciężarne zgłaszają się z plamieniem lub krwawieniem do lekarza, otrzymują zalecenie leżenia. Takie historie kończą się zwykle szczęśliwym rozwiązaniem, ale bywa także, że dochodzi do utraty ciąży. Alarmujące są także bóle w podbrzuszu czy w okolicy krzyża, bóle mięśni oraz gorączka. Jeżeli zauważysz u siebie cokolwiek niepokojącego, niezwłocznie skontaktuj się z lekarzem lub jedź bezpośrednio do szpitala.
Już po pierwszym poronieniu pacjentki lekarz zwykle przeprowadza badania mające na celu ustalenie przyczyn. Badanie USG oraz krwi może pomóc wykryć powód poronienia i podpowiedzieć, jak postępować w przyszłości, aby następna ciąża zakończyła się pozytywnie, co często ma miejsce. Jeżeli poronienie powtarza się, konieczne będą bardziej szczegółowe badania.
Kobieta, która doświadczyła poronienia, ma pełne prawo do gorszego samopoczucia. Niekiedy prowadzi to nawet do depresji. Dlatego tak ważne jest wsparcie po poronieniu – nie tylko w kwestii odpowiednich badań i opieki lekarskiej, ale także psychologiczne. Bardzo istotne jest tu także wsparcie partnera, który powinien okazać dużo zrozumienia. Warto jednak pamiętać również o tym, że ojciec także może psychicznie odczuwać negatywne skutki poronienia.
Zdj. główne: Sydney Sims/unsplash.com
